Lokale besturen streven ernaar om hun klanten – de burger – zo goed mogelijk van dienst te zijn. Klantgerichtheid is in vele besturen geen loos begrip. Maar da’s makkelijker gezegd dan gedaan. Besturen met de blik aanhoudend op die klant gericht, heeft wel wat voeten in de aarde. Elke maand licht Tom Vandooren voor MATConnect een tipje van de sluier op, aan de hand van een (niet-zo-)ver-van-uw-bed-verhaal. Met in het achterhoofd een playlist én een masterplan dat zich stilaan ontplooit …
Op 25 mei 1961 maakte Amerikaans president John F. Kennedy in een toespraak aan het verzamelde congres zijn ambitie duidelijk om voor het einde van het decennium een Amerikaan veilig naar de maan en terug te brengen. Een ambitie die hij nogmaals duidelijk maakte in een speech aan Rice University op 12 september 1962. Vooral deze “we choose to go the moon”-speech is wellicht één van de meest gekende en geciteerde uitingen van een heldere missie.
Deze ambitie resulteerde in een schier ongeziene explosie van inzet en middelen. Enkel het Panamakanaal en het Manhattanproject (de ontwikkeling van de eerste atoombom) waren projecten die qua kostprijs en impact vergelijkbaar waren. Kennedy’s maanlandingsproject slaagde erin om topbeslissers met enorme budgetten over de brug te lokken, maar ook om de gemiddelde Amerikaan – Joe-met-de-pet – warm te maken. Getuige de urban legend van de schoonmaker die – door Kennedy gevraagd naar het waarom van zijn avondlijke werkuren – antwoordde: “Mr. President, I’m helping put a man on the moon”.
Het formuleren van een missie kan dus duidelijk een enthousiasmerend effect hebben. Niet enkel in de USA van de vroege jaren ’60, maar ook in lokale besturen in hedendaags Vlaanderen. Willen we vele honderden en soms duizenden mensen in één marsrichting brengen, is het formuleren van een gemeenschappelijk doel een goede aanpak. En dan is het interessant om even te onderzoeken of we kunnen leren van Kennedy. Want geef toe, er zijn wel slechtere leermeesters te vinden …
Lees het volledige artikel hieronder.
