Heel veel organisaties zijn overgestapt van de klassieke evaluatiecyclus (met de plannings-, functionerings- en evaluatiegesprekken) naar feedbackgesprekken. Er worden verschillende namen gegeven aan de feedbackgesprekken nl. feedbackgesprekken zelf, of samenwerkingsgesprekken, of co-fee (coaching – feedback)gesprekken, of jaargesprekken, of … Zolang de term de echte lading dekt, is dit perfect in order.
Heel veel organisaties zoeken naar topics om in deze feedbackgesprekken te behandelen. Soms is het heel eenvoudig en kan onze ‘hand’ hierbij een handje helpen. Elk van onze vingers geeft een mogelijk bespreekpunt nl.
- onze duim : wat is er de afgelopen tijd goed geleden, waarop ben je fier, wat wil je graag dat er in de volgende periode heel goed zal verlopen ?
- onze wijsvinger : enkele interpretaties hier :
- wat heb ik in de voorbije periode geleerd of …
- welke richting wil ik in de volgende periode uitgaan of …
- is het duidelijk in welke richting we aan het werk zijn of welke accenten we in de volgende periode zeker leggen ?
- onze middelvinger : dat is een duidelijke J : dit willen we niet meer meemaken, hier ‘moeten we vanaf’, dit is echt niet ok geweest en wil ik niet meer zien herhalen
- onze ringvinger : hieraan blijven we best trouw, dit vonden en vinden we (heel) belangrijk
- onze pink : dit waren / zijn de kleine kantjes, hieraan moeten we best aandacht schenken in de volgende periode
Door onze hand te gebruiken, nemen we een voor iedereen ‘natuurlijk’ iets om feedback te geven. Geen lange vragenlijsten meer, geen vragen die we niet kunnen onthouden, enz. En ook wordt er vaak een informele ‘touch’ gegeven aan de feedbackgesprekken, door b.v. te gaan wandelen, en ook dan is de ‘hand’ een handig hulpmiddel voor een leuk, boeiend, leerrijk en ‘natuurlijk’ gesprek.
